Auteur(s): K. Nieuwenhuijsen

Een grote groep beermakaken, levend in een buitenkooi, werd gedurende 3 jaar bestudeerd. De strakke dominantiehiërarchie en de centraal-perifere samenzitstructuur die kenmerkend zijn voor vrijlevende makaken bleken ook in deze groep in gevangenschap te bestaan. Het seksueel gedrag van beermakaken omvat enkele bijzondere aspecten, zoals het orgasme-gezicht dat zowel door mannetjes als door vrouwtjes vertoond kan worden. Beermakaken beginnen al op zeer jonge leeftijd met copuleren. Er is geen andere primatensoort die qua seksuele potentie zo hoog scoort als de beermakaak. Mannetjes masturbeerden vaak, maar vrouwtjes zelden. Oudere mannetjes richtten zich bij hun masturbaties op een vrouwelijke 'partner'. Mannetjes met een hoge dominantierang interrumpeerden copulaties van ranglagere mannetjes, waardoor de laatsten zelden of nooit tot copuleren kwamen. Er waren geen aanwijzingen voor enige invloed van het hormoon testosteron op het gedrag. De invloed van vrouwelijke geslachtshormonen op seksueel gedrag bleek in deze groep duidelijker den bij beermakaken in het laboratorium: vrouwtjes copuleerden het vaakst in de peri-ovulatoire fase van de ovariumcyclus; tijdens de zwangerschap daalde de seksuele activiteit, en gedurende de factatie bleef ze laag. Sociale factoren konden de hormonale effecten overstemmen.