Auteur(s): J. Carlier

Huisartsen hebben de seksuologie ontdekt. Sommigen menen hun klassieke werkwijze te moeten verlaten omdat ze niet aangepast zou zijn om aan seksuologische hulpverlening te doen. Anderen vinden moeilijk de juiste woorden om, binnen hun gewone werkwijze tot actieve hulpverlening te komen. Helpen bij seksuele moeilijkheden kan nochtans procesmatig het klassieke patroon van het huisartsgeneeskundig handelen volgen. In sommige gevallen kan de woordkeuze blijven verwijzen naar de organische deskundigheid van de huisarts. Dit maakt wat gezegd wordt herkenbaar voor de patiënt die deze setting uitkoos. De gehanteerde gespreksstijl wijkt wel af van de strict biologische hulpverlening, maar sluit dan weer nauw aan bij een bio-psycho-sociale manier van consultatievoering.